KIRJAT | V. S. Luoma-aho yhdistää Teoriassa perinteisemmin runoksi muotoiltua tekstiä, dialogimuotoa sekä teoriakirjoitusta.
Anna Hollingsworth
Pauliina Haasjoen runoissa sidokset yhdistävät kaiken luonnon – arviossa Valenssi
KIRJAT | Pauliina Haasjoen runoteos tutkii taidokkaasti yhteyksiä atomeista ylöspäin. Runot poraavat ihmisen aistein nähtyä syvemmälle ja tuovat esiin molekyylit ja aaltoliikkeet.
Hekuma nostaa esiin kysymyksiä naisen väkivaltaisuudesta – arviossa Elina Airion romaani
KIRJAT | Elina Airion toinen teos jatkaa omaäänisen kirjailijan kasvisymboliikan uusiin muotoihin.
Veera Antsalon runoissa mekaniikkapojat palavat ja ruumiit käyvät yökerhossa – arviossa Nimettömästä
KIRJAT | Veera Antsalon runot voivat vaikuttaa pintapuolin helposti lähestyttäviltä, mutta tarkemmin luettuna ne nyrjäyttävät todellisuutta jatkuvasti uusiin muotteihin.
Hiottu runoteos esittelee ihmeitä metsässä ja kielessä – arviossa Lassi Hyvärisen Vieras metsä
KIRJAT | Lassi Hyvärisen Vieras metsä osoittaa, että myös metsästä voi kirjoittaa niin, että se on jotain absurdia ja tuntematonta.
Kuolemaa käsittelevissä runoissa sykkii elämänilo – arviossa Anja Erämajan Joku menee aina ensin
KIRJAT | Anja Erämajan kuudes runoteos on rytmin ja terävien havaintojen juhlaa. Erämaja täyttää runot osuvilla huomioilla milloin mistäkin.